Het einde

Er komt een eind aan alles en zo ook deze reis. Nu vanaf het 1000 miles hotel in kuala lumpur waar we onze eerste overnachting hebben gehad schrijf ik nu mijn laatste verhaal. 

Na tetebatu zijn we terug gegaan naar Kuta Lombok. Lindsay wilde graag nog een keer een bezoek brengen aan aya de eigenaars van de tripitri homestay. Hier hebben we nog 2 nachten geslapen tijdens de eerste avond ontmoete we de broer van aya. Hij is een visser en we raakte even aan de praat. Ik had nog nooit gevist en eigenlijk had ik hem moeten vragen of ik een dagje mee zou mogen maar dat was niet in me op gekomen. De 2 dagen er na hebben lindsay en ik gewoon lekker de tourist uit gehangen. Beetje slenteren door het dorp, Spekkoek eten, chillen bij het zwembad. Lindsay heeft het een en ander voor haar school gedaan. Kort samengevat zijn we weer 5 kilo aan gekomen. De laatste dag zijn we naar een hotel naast het vliegveld gegaan. Omdat we de dag erna om 5 uur op het vliegveld moesten zijn omdat we om 7 uur gingen vliegen. Tijdens deze reis heb ik (en ik spreek denk ik ook wel voor lindsay) een bloedhekel gekregen aan van die mensen die net wel net niet optijd komen voor hun vliegtijd. Op deze manier krijgen ze bij heel veel dingen voorrang, dat ik denk er staat op je ticket please check-in 2 or 3 hours before your flight. En toch te laat komen bah dit soort mensen moeten gewoon lekker of een boete betalen of maar niet meer mee kunnen. Zorg dat je op tijd bent neem een taxi vroeger. Zo genoeg gal gespuugd. Lombok is een klein vliegveld dus eenmaal door de douane waarbij de poort bij Lindsay is gaan piepen en vervolgens niemand kwam kijken (raar ja idd) hadden we niks te doen. En de 2de naam van asia-air is Delay airline want natuurlijk hadden we 1 uur vertraging sta je dan met je goede gedrag om 5 uur in de ochtend op het vliegveld (wij wel). We waren om 11 uur uit het vliegtuig. Toen naar de douane voor een nieuwe stempel, ja we sparen ze Lindsay zit inmiddels op de 5 en ik zit inmiddels op de 24 en 4 visums. Na vanavond is de tussenstand 6/0 en 25/4. Het voordeel van de douane is dat je niet zo lang op je tas moet wachten. Een maal aangekomen liepen we langs de kfc en even een simkaartwinkel om mb's en wat kipnugets te kopen en daarna weer door naar het volgende hotel. We hadden een duurder hotel gebookt. Kamer op de 29ste verdieping en het zwembad op de 48ste. Het duurde echter even voor we de kamer in konde want het was pad 1.30pm en we moesten wachten tot 3.00pm. We waren te moe voor een wandeling door de stad en deze sloegen we dus maar over. Echt behulpzaam waren de mensen ook niet echt want we mochten niet al vast naar het zwembad of zo. Om 3.00 pm mochten we de kamer in dit was wel een feest. Mooie kamer met alles er op en er aan en een mooi uitzicht. De tv was wel even jammer want we de vorige huurders waren Chinesen en de instellingen van de tv stonden dus ook in het chinees beetje jamer. Dus 30 minuten klooien voor ik eindelijk het woord engels tegen kwam en toen stond de tv is het engels. Stap 1 gelukt. Stap 2 de streamkast. Hoe werkt dat nou na veel geklooi en gevloek kwamen we tot de conclusie dat hij het niet deed. Dus we lieten de tv maar zitten. Lindsay is toen lekker naar bed/bad gegaan en ik ben naar het zwembad op de top gegaan. Ik heb hier geen fotos van jammer eigenlijk. Dit bad leek een beetje op een foto studio want telefoon, gopro's,spiegelreflex camera's, hele fotoshoots werden genomen. Mensen vergaten volgens mij hellemaal te genieten. Ik durfde geen baantje te trekken om natte telefoons voorkomen.

In de avond zijn we gaan eten bij een koreansrestaurand. En daarna zijn we vroeg naar bed gegaan. Het ontbijt was een feest. En na het uitchecken hebben we nog even een nieuw een kamer gebookt in het 1000 miles hotel. Lekker goedkoop en we kunnen nog even slapen voor we om 11 uur richting het vliegveld vertrekken. 

Ik hoop dat jullie hebben genoten van deze blog. Waarschijnlijk is dit het laatste verhaal geweest. We zien jullie terug in Nederland.

Groetjes,

Lindsay en Arjan