Seranu

Om 7.40 stonden we bij de haven van gili meno. Ja 7.40 die tijd bestaat dus ook in Indonesië. Dat gebied van de klok maak ik alleen maar mee op werkdagen en aangezien ik koffie echt de meest gore drank op deze planeet vindt. Maak ik dit tijdstip normaal niet echt mee en is het een soort noodzakelijk kwaat. Net als vaccineren of een kies laten trekken bij de tandarts. Maar goed ik dwaal af. Om 8.00 hadden we een boot naar Lombok. In Bangsal stond een man ons op te wachten. Geheel tegens onze weten in stond daar een man ons op te wachten met een koetsje en een paart. Deze koetsen proberen Lindsay en ik te vermijden omdat we het zielig voor het paard vinden. De koetsen zijn zwaar en slecht afgeladen maar we wisten anders niet waar we heen moesten. We werden naar een kantoortje gereden (schommel, schommel)  ook hier werden weopgewacht door een andere man. Hij regelde het vervoer naar seranu. En ook een trekking naar de vulkaan als we dat zouden willen. Dit had mij wel leuk geleken maar deze hike blijkt een 3 daagse kuiten killer te zijn en dat wilde ik Lindsay niet aan doen. In de taxi werd ik een beetje wagen ziek. Ik had in  het begin al voorin moeten gaan zitten. Tijdens deze rit zagen we het noorden deel van het eiland. Dit is totaal niet toeristisch markten waar vlees en vis zonder koel elementen in de brandende zon verkocht worden, moskee's, scholen, kinderen die een motor bestuurden (ja echt) enz. Ook konden we duidelijk zien wat de aardbeving van vorig jaar had aangericht. Gili meno was goed geraakt maar noord lombok ook zeker. Ik wil niet weten hoe dit voor deze mensen moet zijn geweest. In een aantal minuten ben je alles wat je hebt of hebt opgebouwd kwijt. Ik denk dat je het kan vergelijken met hoe het is als de dijken breken in Nederland. De taxichauffeur vroeg of hij muziek op mocht zetten en wij zeiden natuurlijk ja. Muziek smaak zecht zo  veel over een mensen dus ik was benieuwd naar zijn muziek smaak. Het was een soort reggae stijl best wel lekker als je op tropische eiland bent. Tijdens de stop vroeg ik of ik voorin mocht gaan zitten dit werkte goed mijn misselijkheid ging daar best snel over maar goed ook want deze stef stunt piloot ging de bergen in. Toen we aankwamen was mij duidelijk dat het hier ontzettend mooi is echt hoe je Indonesië voor je ziet met rijstvelden, jungel, palmbomen enz. 

We werden door de taxichauffeur bij een aantal gasten afgezet en ik vroeg of die gasten een goed guesthouse wisten dat wisten ze wel via bookings.com zag ik dat het een 9.1 scoorde dus ik vertrouwde er op dat we daar goed zouden zitten. Dus we lieten ons afzetten en we wilde de kamers zien. We besloten een kamer zonder airco te nemen maar met uitzicht op de valley. Het is echt een plaatje hier. En dat voor 15 euro per nacht. Lindsay en ik wilde daarna wat gaan eten. Dit hebben we gedaan bij een ander hotel want de keuken is daar beter. Plus de keuken bij onze geusthouse was nog gesloten. 

Toen we terug kwamen en een potje gingen kaarten hoorden we in eens dieren om ons heen we dachten dat het katten waren maar toen ik beter ging kijken zag ik dat dit apen waren. Best wel grote trouwens ze kwamen echt heel dicht bij tot zelfs langs de tafel. Toen ik dicht bij kwam met mijn telefoon om een foto te maken liet hij zijn tanden zien en blies hij naar me. Ik spreek geen aaps maar hij was erg duidelijk. Ik moest een stukje achteruit. Die avond hebben we nog een hamburger delux besteld bij het restaurant waar we die middag gegeten hadden. Bijzonder was alleen dat dit broodje alles had wat het een delux maakte behalven de hamburger zelf dit was dus een tegenvaller.

De dag er na hebben we een jungel wandeling gemaakt naar de 2 watervallen. Toen we door het dorpje liepen kwamen we een hond met een zelf geknoopte halsband tegen. Ik zeg zelf geknoopt maar ik bedoel door een mens natuurlijk. De hond zal waarschijnlijk niet zelf een halsband geknoopt hebben. Die hond is dus een groot deel met ons mee gelopen. Zij liep voor ons uit, achter ons wachten op ons ze was eventjes onze trouwe kameraad. Ik noemde haar Laika maar lindsay vondt dat een jongens naam maar kwam met niks beters. We waren trouwen redelijk vroeg en hier door was het erg rustig bij de watervallen. We waren zeker niet de enige maar we konden nog geniet zonder de massa tourisme. Ik heb mijn zwembroek aan getrokken en ben voorzichtig richting de waterval gelopen wat een geweld is dat water op die stenen. Laika liep ook achter me aan. En ging ook het water in op een gegeven moment dacht ik onder de waterval te gaan staan dat was minder slim 1. Dat water viel natuurlijk meters en meters en dat doet best zeer en 2. Het was steen koud. Maar wel leuk. Laika was er helemaal klaar mee en ging bij lindsay aan de tafel zitten om op te drogen. Na een kwatier of zo gingen we door naar de volgende waterval. Iedereen adviseerde een gids maar de eigenaar van het geusthouse zei dat we dit ook prima zelfstandig konden doen. Dus dat deden we. Elke keer als er gevraagd werd of we een gids wilde hebben wees ik naar Laika en vertelde dat zij onze gids was.  Het was geen lange wandeling maar wel een pittige zeker het einde. Omdat ik water schoenen bij me had heb ik toen we beekje over moesten steken lindsay op mijn rug genomen dit vond ze leuj hoor. Maar door dit soort fratsen was ons opgevallen dat Laika niet meer achter ons aan liep. Hopelijk had ze de weg terug gevonden. (Ze kend de weg beter dan wij) na 15 tot 20 minuten wandelen kwamen we bij de 2 de waterval deze was ook prachtig maar je kon er niet echt zwemmen of zo. We hebben hier wat foto's gemaakt en ja ik ben toch het water in gegaan en daarna weer terug. Toen we weer bij de 1ste waterval waren zagen we Laika weer gelukkig had ze de weg terug gevonden. Lindsay en ik hebben chips en beide een blikje fris gekocht maar die chips is niet hellemaal gelukt. Lindsay werd toen ze weg liep meteen vanachter aangevallen door een aap die de chips wilde hebben. Het rotbeest probeerde het uit haar handen te trekken maar dat was de eerste keer niet gelukt lindsay trok het namelijk terug toen hij liet merken dat hij het echt graag wilde hebben had Lindsay pas door dat hij voor de chips ging (ik neem deze langzame vorm van denken haar zeker niet kwalijk aangezien ze van achter aangevallen werd en het beest zich klaar maakte voor een nieuwe aanval) en ze gooide de zak weg het beest ging daar meteen achter aan en er mee van door. De verkoper van de chips pakte een steen en rende achter de aap aan en met een kei harde worp (heeft hij vast vaker gedaan want de aap was wel bang voor hem) miste de steen op een apenhaar na de kop van de aap. Daarna was hij weg. Pffffffff even bij komen van de schrik gelukkig heeft ons dit alleen een zak chips gekost dit verhaal had ook met rabiës af kunnen lopen. Nadat we de frisdrank op hadden gingen we terug naar boven met wat stops want het was een pittige klim. Na afloop hebben we wat gegeten bij een duur hotel met uitzicht. Ook wel eens lekker, ik had een saté gerecht en lindsay iets met een brood met steak. Pas nadat we besteld hadden zagen we dat ze ook een infinitypool hadden. Wat een lekker zwembad was dat zeg. Wel een beetje fris maar wat een geweldig uitzicht. Na afloop van dit avontuur ben ik meteen gaan typen aan dit verhaal. Morgen gaan we naar de laatste nieuwe bestemming van deze vakantie daar blijven we nog 3 a 4 nachten voor we weer terug vliegen naar kuala lumpur. Nog 8 dagen dan zit de reis en de zomervakantie er weer op.

Groetjes

Arjan en Lindsay