Taman Negara

2 augustus zijn Lindsay en ik om 7.40 (Maleisië tijd) vertrokken uit ons hostel in kuala lumpur. Back-pack achter, volle day-pack voor. We hadden een wandeling van 15 minuten door de stad voor dat we bij het vertrek punt van de bus kwamen. Hier aangekomen zagen we dat we niet de enige waren. Maar de rij viel mee en we waren vrij snel aan de beurt. Na dat we ons hadden ingeschreven moesten we naar de bus, hier moesten we onze tassen afgeven en konden we de bus in stappen. De frisse wind van de airco in de bus verwelkomde ons. Lekker man. Ik ging zitten (zo als gewoonlijk in Azië met mijn knieën tegen de stoel voor me) en pakte even mijn théorieboeken van mijn duikbrevet er bij. Na 5 minuten kwamen onze medereizigers de bus in dit was een groep met een stuk of 8 minder begaafde mensen met 2 begeleiders. Groot respect voor die begeleiding trouwens. Aangezien de mensen frans spraken waren ze ook nog eens een heel eind van huis. Ik dacht hebben wij weer maar eerlijk gezegd hadden we hier geen last van. Voor de rest zat de bus vol met allemaal verschillende mensen. En wij dachten alles gaat lekker volt en we kunnen zo vertrekken. Maar nee we waren wat mensen kwijt. De bus chauffeur ging hier dus maar naar vragen. Pietenellen? Riep hij door de bus. Pietenellen!!!! Dit heeft hij 8x op verschillende manieren geroepen pietenellen, piiiiierenlar, poetereerlard, enz.  Tot een nederlandse vrouw voor stelde om de naam uit te spreken peter Eerland. Toch even anders en nog geen gehoor van peter. De bus heeft nog tot 9.00 gewacht 30 min vertraging en wij hadden de gedachte peter wurg hem met een veter maar gelukkig stapte hij dus niet bij ons in de bus. Na 1 uurtje hadden we een sanitaire stop altijd fijn een Franse wc zonder wc papier maar wel met een tuinslang dus ik sloeg die even over. Volgens lindsay hadden zei wel een westers toilet. Rond 12.30 kwamen we aan bij de boot stop van af hier gaan we verder per boot. We kregen het nummertje 2 perfect. geen idee wat het betekende maar we haddeb een nummer. Ik rende naar de wc want ik stond zeg maar op klappen. Ik betaald 0.50 myr en sprinte de plee binnen. Er vielen mij meteen 2 dingen op 1. Een westerse wc joepie a jaay. En 2. De wc was echt ontzettend ranzig ik vroeg dus om een kilo papier en begon dus schoon te maken voor ik ging nou ja je  weet wel...... 

Toen ik terug kwam en bij Lindsay stond te wachten hoorde we achter de balie in eens een vrouwtje AYAM schreeuwen. En toen een 2de keer. En bij de 3de keer ging in maar even controleren of ze mijn naam niet heeft verwisseld met die van een indonesiesches satetje. En ja dit was het geval. Dus wij kregen alle info en wat voucher's voor alle activiteiten hier. We kregen een lunche ter plekken. Heel Aziatisch (lekker rommelig dus) het vertrekken naar de boten ging net zo rommelig. De vrouw achter de balie communiceerde niet echt goed. En met niet echt goed bedoeld ik niet. Toen Lindsay vroeg waar we moesten wachten vertelde ze ons. Wacht hier tot 2 uur en ik zeg wat je moet doen. In de tussem tijd gingen we dus maar praten met nedelanders die daar toevallig ook stonden en na 5 minuten hoorde ik de vrouw achter de balie zeggen Peter Eerland en de man met wie ik zat te praten keek om en liep naar de vrouw. Dat was even een raar moment omdat ik me die ochtend kapot heb zitten ergeren aan die vent. Het bleek dus dat hij van uit een heel ander gebied van Maleisië naar dit tussen station was gebracht en dat het een computer foutje was. Ik had de man in mijn hoofd dus al weer vrij gesproken.

Om half 3 na was gedoe vertrok de boot. Het zou een boot tocht van 3 uur zijn. En met boot bedoel ik niet het formaat bood dat tussen frankrijk naar engeland vaart maar een soort langwerpige opgevoerde kano van 10 a 12 meter lang was en 2 mensen breed. Aangenaam was de tocht niet. Mooi en leuk was het wel. Je vaart door door de jungel, we hebben water buffels gezien. En we hadden een gewelding uitzicht op de jungel zelf natuurlijk. Deze boot ging overigens nog ongelofelijk hard. 

Na 3 uurtjes kwamen we aan in een klein dorpje in taman negara. Het hostel waar we verblijven is oke basic maar met A/C dus prima te doen. Die avond hadden we een jungel night walk. Makkelijke wandeling door de jungel van ongeveer 1 kilometer onze gids hete Mohammed met een lange Maleisiëse achternaam. Zijn roepen naam is pieter. En ik mocht pieter meteen elke insect stond hij stil om uitleg te geven. En dat ging zo: verry dangerous spider if he bites you it will kill you..... no that is a joke you will survive it ...... maybe..... if you can go to hospital really quick...... nearest hostpital is far away...... you will be death before you are there. Deze rups is niet gevaarlijk..... alleen de haren als deze op je arm komt dan eet hij je arm op. En zo ging het bij bijna elk insect. Spinnen zo groot als je hand, mieren zo groot als een pinda maar ook een klein slapend schattig hertje. Aan het einde van de tocht gingen we weer terug voor een biertje en daarna lekker slapen. 

Vandaag gingen we vroeg op om te ontbijten en daarna hadden we een simpele tocht naar een view point lekker zwaar want het was berg opwaarts toch iets aan sport gedaan. Nieuwe gids genaamd Andy, ook wel een toffe gozer.

In de middag gingen we naar een jungelstam. Dit was ontzettend tof geweest als het er wat minder toeristen waren geweest. Nu leek het net als of het een nep dorp was.

Op de terug weg gingen ze nog even spelen met de boten. Iedereen was zeiknat. Dus we hebben toen nog even gezwommen.

Morgen gaan we naar de perhentians, hier is weinig tot geen stroom en nog minder wifi dus jullie zullen even niks van ons horen. Het wordt even spannend of we daar lang kunnen blijven want we hebben maar 1 overnachting kunnen boeken. Als we langer willen blijven dan moeten we gaan zoeken want er zit heel veel vol. Maar niet alle hostels staan op internet.

We zullen het zien.

Fijne avond en tot ziens.