Kuta Lombok

De vlucht duurde 30 minuten en de meeste tijd, zeg maar alle tijd ging zitten in het stijgen en het dalen. Want toen we op de juiste juiste hoogte zaten kregen we te horen dat de riemen los mochten na 2 minuten kregen we te horen dat de riemen weer vast moesten want de landing werd ingezet.

Aangekomen op lombok hebben we nasi gegeten bij een tentje op het vliegveld en daarna een taxi gepakt naar de homestay in kuta zuid lombok dit zou het tegen over gestelde zijn van kuta bali want dat is een soort loret du mare. Kuta lombok staat bekend als schoon, relext, groen surfers dorpje. Met blauwe water witte stranden en vriendelijke mensen. In de taxi kwamen we er al achter dat dit gebied alles behalven groen en alles behalven schoon is. We zitten in de droge periode dus alles was dood ook ligt er overal rommel langs de weg. Toen we bij de homestay aan kwamen konden we onze kamer nog niet in want we waren erg vroeg. Dus dropte we onze tassen en gingen we naar het strand. Dit was een paar honderd meter lopen. op afstand zagen we het water al en ja dit was inderdaad kristal helder  toen we dichterbij kwamen zaten we ook het strand. Dit was echt een tegenvaller. Overal lag alg en zeewier op het strand. Maar ook luiers 1000 verschillende vormen van plastic. We gingen even zitten en lieten deze tegenvaller even binnen komen. Hier was geen tijd voor want binnen 2 seconde stond daar een indonees die ons zijn kokosnoot wilde verkopen ik zei dat ik geen honger had maar hij bleef voor ons staan toen probeerde hij zijn annenas te verkopen en ik was het even hellemaal zat en vroeg hem op zijn plat Rotterdams of hij even een eind op wilde pleuren.  Hoewel hij geen Nederlands sprak had hij de hint wel begrepen. Maar ja even terug naar de homestay. Een ontzettende tegenvaller zeker omdat we vanaf the perhentians kwamen en de verwachtingen wat hoger lagen. De mensen van de homestay zijn wel super vriendelijk ik kreeg voor die dag een gratis motortje te leen omdat we moesten wachten voor we naar de kamer mochten. Ik heb even rond gereden. En hoewel het gebied door en droog is, is het gebied wel super cultureel boeren met waterbuffels en koeien, kleine meisje met hoofddoekjes en jongetjes met arabischehoedjes die net uit school kwamen, hutjes scootertjes die hele gezinnetjes vervoerde, vrachtwagentjes met mensen boven op het dag van de bestuurders cabine, vlaggen ik kwam van alles tegen. Hoewel dit allemaal niet perse heel mooi is volgens onze westerse normen moet je de schoonheid er een beetje van inzien.

Die dag hebben we verder een beetje uitgerust. Bij het zwembad en in de kamer van de homestay. Die avond gegeten bij het restaurant wat bij de homestay hoorde. Dit ontzettend lekker. De ober sprak een paar woordjes nederlands en dit wilde hij kennelijk een beetje oefenen. Bij het eten bestelde ik een grote bintang (lokaal bier) dit was inderdaad groot. Het formaat van de fles was iets kleiner dan een wijnfles. Deze ging hij trouwens terplekken even halen bij de supermarkt naast het restaurant en hij verkocht het ons weer door met een klein beetje winst. Ja zo werkt economie maar zo kwam het wel heel duidelijk binnen dat we teveel betalen. Verder wel ontzettend aardige mensen.

De dag erna zijn Lindsay en ik bij een soort spa geweest. We hebben beide een massage gehad van 90 minuten en Lindsay nog een pedicure. Voor die massage moesten we kiezen of we hard of medium gemasseerd wilde worden. Ik dacht bij me zelf wat is er gebeurd met zacht. Dit was blijkbaar niet de bedoeling en ik koos dus maar voor de harde aanpak en Lindsay voor de medium. Die harde aanpak heb ik geweten. Mijn kuiten waren eerst aan de beurt. Grote kwaken massage olie en stevig marineren uhhmmmm ik bedoel masseren. Hoewel het vrij pijnlijk begon werdt alles wel soepeler en ging het minder pijn doen. Na de benen kwam de rug ik moest mijn armen laten hangen naast de tafel zodat hij boven me kon staan hier begon hij eerst met het kraken van mijn rug deze heeft dus 6x krakende geluiden gemaakt. De houtemassagetafel onder mij ook trouwens. Na 90 minuten te gemasseerd en ge marrineerd te zijn was ik klaar en Lindsay kreeg haar pedicure. Ik ben geld gaan halen. 

In de middag zijn we opnieuw bij het zwembad gaan liggen. 

De dag erna wilde Lindsay terug naar de spa en heb ik een surfles genomen. Bij de surfshop werd duidelijk gemaakt dat we nog niet bij het juiste strand waren. We moesten nog 25 tot 30 minuten op de motor. Mijn surfleraar reed ons daar heen. Dit had ik niet verwacht want ik stond daar in mijn zwembroek, slippers en alleen maar met korte mouwen. De surfleraar had trouwens niet eens een t-shirt aan. Ook geen schoenen of slippers trouwens. Tijdens de rit stelde hij zich voor. Zijn naam was Bob. Like Bob Marly but no Marly but I smoke as Marly. Nou daar moest ik het mee doen terwijl hij 60 a 70 reed over heuvel weggetjes. No problem I im a good driver. Nou daar moest ik met mee doen. Toen we onderweg 2 kinderen op een motortje tegen kwamen (ik schat in 10 en 12 jaar) vroeg ik hoe oud je moest zijn om motor te mogen rijden hij zei 18 en je moet een rijnewijs hebben. Dus ik dacht en vroeg ook hoe dan. Toen zei Bob de legendarische woorden: kids can drive no problem Im driving my whole life without a driverslicense. Nou daar moest ik het mee doen. Gelukkig kwamen we heel aan. En dit was blijkbaar 1 van de stranden waar ik over gelezen had. Perfect blauw water en wit schoon zand. Surfen ging me ook goed af. Ik kreeg uitleg en ik had al door dat het een beetje als snowboarden was en dat de dingen die net iets anders waren vrij snel om te schakelen waren. Bij de eerste poging stond ik al op de plank en surfde ik de hele golf al uit. Bob vroeg of ik het vaker had gedaan. Dan doe je het dus goed. Na 2 uurtjes surfen en een bord nasi gingen we terug. Dit keer heb ik gereden. Aangezien ik een auto rijbewijs heb mag ik in Indonesië letterlijk gezien wel rijden. Hier zal de reisverzekering ongetwijfeld anders over denken maar gewoon  heel voorzichtig rijden. 

De dag erna zijn Lindsay en ik samen naar dit strand toe gereden met het motortje van de homestay Lindsay vondt dit ook wel een beetje pannend het weggetje is ook niet recht toe recht aan maar echt heel steil om hoog en naar beneden. De rest van de dag hebben we een heel rustig strand dagje gehad. Lindsay is haar zonnebril nog kwijt geraakt in een soort van mini tsunami die we niet aan zagen komen. 

Vanmorgen zijn we opgestaan en hoorde we een hoop getoeter buiten, volgens de vrouw van de homestay is het vandaag de onafhankelijkheidsdag van indonesie. Overal toeterende scooters en de bij rijder heeft een Indonesië vlag vast. Ik voelde me een beetje als een duitser op 5 mei op de dam in onze hoofdstad. Hoewel het volk gewoon vriendelijk naar ons bleef. Uit eindelijk is kuta ons ontzettend mee gevallen en is het een dorpje waar je even de schoonheid moet leren te zien. Ga er niet van uit dat elk strand geweldig is maar zorg er voor dat je, je plekjes kent. Nu zijn we onderweg naar gili meno