Saigon

Vandaag een historische dagje gehad (ja pa en ma jullie hebben me goed opgevoed ik ben zelfstandig naar museums gegaan) ik ben begonnen in het oorlogsmuseum van saigon. (In hoian ben ik ook naar een oorlog museum geweest maar deze was beter) wat een ongelofelijke harde modernde geschiedenis heeft vietnam toch. Dat wist ik natuurlijk maar nu word je er toch met je neus op de feiten gedrukt. (Zie foto's) de sfeer is daar ook om te snijden. En Amerikaanse trots verdwijnt hier volledig in een paar minuten. Ik ben namelijk 2 anderen backpackers tegen gekomen in dat museum. Ik raakte met ze aan de praat en natuurlijk kwam de standaart vraag terspraken. Waar kom je vandaag? Elke amerikaan zecht met trots uit volle borst: Im from America of Im from the USA (ze zeggen nooit een stad maar met volle trots Im from America.) Marc gaf antwoord maar er was geen spoor van trots te bekennen. Het was zelfs een beetje een beetje een ongemakkelijk antwoord als of ze zich er voor schaamde om uit de USA te komen. Naja ik neem ze natuurlijk niks kwalijk dus ik vroeg ze een kop koffie/ijsthee te drinken (de ijsthee is zo lekker hier) dus dat gedaan. Daarna ben ik naar mijn pick-up voor de cu chi tunnels gegaan. Na 2 uur in een helle volle bus te hebben gezeten kwamen we aan bij de tunnels. Ze lieten hier zien hoe de vietkong leefde maar vooral vochten en hoe ze vallen maakten. Geloof me voor geen oorlog met een vietnamees ze zijn echt gemeen. Valkuilen met stallen pinnen in de grond of een soort valkuil waar je tussen 2 deegrollers doorvalt deze deegrollers hebben echter stalen pinnen van 20 cm. Ook waren de vietnamesen erg goed in het recyclen. Alle niet geexplodeerde vliegtuigbommen maakten ze landmijnen om ze weer tegen de amerikanen te gebruiken. Amerika heeft deze oorlog dus ook verloren. Je ziet ook met wat voor lafheid ze oorlog voeren stuur heel veel man naar een relatief (voor hun) klein land en gooi het hellemaal plat met bommen 9 jaar lang elke 10 minuten opnieuw (dit is de verhouding) het maakt niet uit of je soldaten of burgers raakt. Het maakt niet eens uit of je vietnam raakt of laos. Naja laat ik niet de indruk maken dat ik amerika haat want dit is niet het geval. Ik ontmoet zo veel mensen uit amerika allemaal stuk voor stuk toffe mensen maar het land is arrogant. Na de valkuilen zijn we naar de schietbaan gegaan. 12 euro voor 5 kogels. Vrij duur maar ik heb nog nooit een pistool gezien, ja in de holster van een politie man/vrouw maar dat telt niet. Dus ik met nog iemand anders naar de schietbaan. We kregen een gehoorbeschermer op en die anderen mocht beginnen. Schouder tegen de kolf loop op de muur 3, 2, 1 click. Wat een tyf#s knal ik schrok me dood mijlen ver naast natuurlijk en na 2 seconde even stil te zijn k
amen de volgende 4 schoten en de enthousiasme. Ik kon natuurlijk niet wachten om het ook te proberen. Wapen op de muur, magazijn aan het wapen kolf tegen mijn schouder 3, 2, 1 click. Wat een klap tegen je schouder, die dingen geven een terugslag niet te zuinig. 3 missers en 2 raak. Vond ik wel leuk. Daarna zijn we nog even onder de grond geweest dat was mij net even te kort maar het was wel leuk. Daarna richting ho chi minh city terug gegaan. En we werden afgezet bij een foodmarket hier heb ik de aller lekkerste indische kip tandoori ooit gegeten (eindelijk weer scherp eten) na een dikke pluim aan de kok te geven ben ik terug naar mijn host gegaan want ik heb morgen weer een lange reis te voortduren. Ik verlaat vietnam na bijns een maand en steek de grens over naar cambodja. Bedankt vietnam dat ik van je schoonheid heb kunnen genieten tot in de toekomst. Een ding is zeker ik hen mui ne, sapa en nha trang over moeten slaan dus ik kom nog een keer terug.

Morgen reis ik verder naar kampot cambodja.

Avontuurlijke groet,
arjan